Terwijl ik al schoonmakend door mijn huisje ga, gaat mijn aandacht automatisch naar mijn spullen.
Downsizen. Veel gedaan, en nog.
Al zakkend in mezelf door de praktische invulling van mijn dag, gaat de aandacht naar binnen.
Ik voel. Vandaag ben ik best rustig. Ook daar, veel gedownsized. En nog.
Mijn behoefte om aardig gevonden te worden bijvoorbeeld. Deze was soms wel 100%. Nu wiebelt het tussen de 5 en 15.
Of, in mijn werk als ondernemer, in de ruis van de populaire ‘strategieën’. Hoog FOMO gehalte wat op je afkomt en waar ik dan mijn weg in mag vinden (lees: uit de weg ruimen van).
Ik probeer de krenten uit de pap te halen, en de rest laat ik voor wat het is, vaak angst of heule sterke overtuigingen van de ander.
“Ja maar, je moet toch… ?”
Misschien, maar meestal niet…
Met dat in mijn systeem vraag ik me af, hoe vol is jouw rugzak? Welke subtiele angsten of overtuigingen in jezelf als ondernemer schuren op dit moment tegen jou aan? Geef je ze aandacht? Of stop je ze liever weg?
Ikzelf kijk ze aan. Daar schrikken ze soms van en maakt me op dat moment onrustig. Geeft niet. Dat mag. Onderdeel van het proces.
Dat kan het observeren wel lastiger maken. En toch is dat nodig.
Observeren is voelen, en uit zorg voor jezelf, luisteren: waar loop ik nu tegenaan?
Zodra dat er- en herkend is, kan het gelaten worden voor wat het is: iets dat niet meer past.
Ahhhh… rust en ruimte! Je kunt weer verder.
Maak een afspraak met me (we kunnen altijd eerst even oriënterend bellen) als jij ook verder wilt. Met rust en ruimte in je hoofd, lichaam én dus… jouw bedrijf.
Goede week!