Het leuke van vereenvoudigen (loslaten wat je niet langer dient) is dat het je kan verrassen.
Je ‘hoofd’ vindt dat je iets moet loslaten omdat je ‘denkt’ dat het je zal brengen wat je wilt. Er zijn verwachtingen. Er is een idee.
De grap is, ook dit mag je loslaten.
Waarom?
Omdat de kans groot is dat je door je eigen verwachtingspatroon het hele punt mist. Het ziet er namelijk vaak anders uit dan wat jij had verwacht.
Sta je daar, met wat je denkt dat je ‘goede gedrag’ is, te loslaten.
Loslaten is geen mentale affirmatie
Maar hoe dán? Je kunt je brein gebruiken ja, in het proces. Bijvoorbeeld door jezelf te corrigeren in het oude gedrag dat nog past bij wat je losgelaten hebt.
Het loslaten zelf is echter een reactie op een beslissing die jij met je hele wezen hebt gemaakt:
“Dit niet meer”. Of, “En zo is het genoeg”. En, “Ik wil dit anders”.
Tegen dat wat al lange tijd tegen je aan schuurt in jezelf en daarmee jou (en je bedrijf) belemmert om verder te kunnen. Pas dan laat dat wat niet werkt je los.
Loslaten is daarom niet de actie. Het is een reactie op een bewuste keuze.
Aan jou de schone taak om die keuze te maken, voor jezelf. Met je hele systeem, tot in je tenen.
Wat nu?
Wat volgt doet er op dat moment niet toe. Dat is geen doel. Het doel, dat ben jij.
Eerst rust en ruimte in jezelf.
Het leuke hiervan is dat ruimte werkt als een vacuüm. En dit kan je dus compleet verrassen, wat er in de ruimte die hierdoor ontstaat naar je toekomt.
Een gekke en compleet andere vraag van een klant bijvoorbeeld. Of je oog valt op een stuk tekst in de krant en het prikkelt je nieuwsgierigheid.
Je hoofd kan dan nog op gaan spelen en zich ermee willen bemoeien. “Ja maar, dat past helemaal niet bij wat ik nu doe…”. Of, “Maar dat is toch niet logisch?”.
Oude sporen in je brein, de datafabriek op je schouders. Laat maar kletsen.
In plaats daarvan mag en kun je je brein nu inzetten om anders te kiezen.
Bijvoorbeeld: achter die zo onlogisch lijkende, maar verrassende en leuk voelende nieuwe zaken aan gaan door de telefoon op te pakken.
Dat is ‘je gevoel volgen’
Met het brein als handige tool. Opeens is daar de richting waar je al zolang tegenaan zit te hikken. En het vastloop gevoel met een wringende schoen in je buik is weg.
Ahhhh… verrek.
Laat jij jezelf, door jezelf, verrassen? Kijk jij achter het gordijn van de onrust in je hoofd en buik?
Als je dat niet alleen wilt doen en een spiegel kunt gebruiken, contact me. Ik help je graag.